ابوالفضل بجانی- پژوهشگر فرهنگ هواداری نیز با تحلیل مردم موافق است و میگوید: «زمانی من دبیر ورزش مدرسه در یکی از شهرهای آذربایجان شرقی بودم. یک روز که بچهها داشتند فوتبال بازی میکردند و یکی از تیمها عقب بود از من کمک خواستند. من نیز وارد بازی شدم و یک شوت محکم به سمت دروازه زدم که از زمین بیرون رفت. یکی از بچهها را به دنبال توپ فرستادم اما دیر کرد. یکی دیگر از بچهها آمد گفت آقا، شخصی بیرون دارد فحش میدهد. خودم به دنبال توپ رفتم متوجه شدم یک زوج مسن در حال عبور بودند که توپ با همسر آقا برخورد کرده و زن روی زمین افتاده است. آقا هم توپ را گرفته و هیچ کاری برای نجات همسرش انجام نمیدهد و داد و بیداد میکرد و میگفت توپ را نمیدهم. منظور من از این مثال این است که ما همیشه به فکر انتقام هستیم. زمانی که تصادفی اتفاق میافتد با اینکه میدانیم وسط خیابان بمانیم باید جریمه بپردازیم اما باز هم حاضر نیستیم کنار بکشیم.»
این دکتری مدیریت ورزشی ادامه میدهد: «همان طور که ماهی به آب و انسان به نفس وابسته است، جامعه نیز به فرهنگ نیازمند است. فرهنگ هم تزریق کردنی نیست. به نظر میرسد داد و بیداد کردن، اعتراض کردن و دنبال مقصر گشتن مدل ما شده است. مربی هم هر چه خوب و هر چه بد نمیتواند ذهنیت ما را تغییر دهد، گرچه مربیای که هشت سال در تیم ملی بوده است باید ذهنیتها را نیز تغییر میداد اما چنین کاری را انجام نداد. به عقیده من بهترین تحلیل از این بازی را آقای شِفر ارائه داد که تکرار یک اشتباه در لیگ ایران موجب باخت آن در جام ملتهای آسیا شد. در لیگ برتر ایران هرگاه داور سوت میزند همه روی سر داور میریزند و همین موضوع موجب باخت ما شد. بازیکنان ما برای داوری فقط یک سوت کم دارند.»
او اضافه میکند: «احساس حق به جانب داشتن، قضاوت و داوری کردن جزو فرهنگ ما شده است. پنج نفر برای اعتراض به سمت داور میروند در حالی که داور خطایی اعلام نکرده است! درسی که ورزش به ما داد بسیار سنگین بود. باخت سه بر صفر بعد از ۲۳ سال در ۹۰ دقیقه سنگین بود. در بازیهای قبلی ما میبردیم همه خوب بودند اما زمانی که باختیم نشان داد که ما صبر نداریم. ما نمیتوانیم تیم ملی را متهم کنیم زیرا خودمان هم همین رفتار را داریم. ما در مقابل ناملایمات، در برابر مشکلات و تیمی که باب میل ما نیست خیلی تند هستیم. به عقیده من مربی تیم ملی ایران باید حتماً روی بازیکنان ما از نظر روانی هم کار کند و کارش را به بهترین شکل انجام دهد و وا ندهد.»
بجانی بیان میکند: «اگر بازیکن ما به جای بازیکن ژاپن روی زمین میافتاد، داد و بیداد میکرد و بلند نمیشد و ما ۸۰ میلیون هم از بازیکن تیممان دفاع میکردیم اما بازیکن ژاپن این کار را انجام نداد زیرا آنها معطوف به کار هستند و ما معطوف به جنجال هستیم و دوست داریم یک مشکل را بزرگتر کنیم. به عقیده من تحلیل مردم درست است با این تفاوت که خود ما نیز این چنین هستیم. طوری اظهار نظر میکنیم که خودمان آن مشکل را نداریم و بقیه این چنین هستند و این روش برخورد ما با مسائل در جامعهمان است. بعد از آن صحنه نیز ما نتوانستیم خودمان را جمع کنیم و زمانی که بازیکنان ما روحیهشان را باختند، سرمربی ما هم روحیهاش را باخت و فقط میخواست حمله کند در حالی که تیم نیاز به یک لیدر و مغز متفکر داشت، کسی که آرامش و اعتماد به نفس را به تیم برگرداند نه کسی که از پشت محوطه جریمه به شکل نگران توپ پرتاپ کند و آن طوری شود که نباید میشد.»
منبع: خبرگزاری گیتا
انتهای پیام/